Ścianka wspinaczkowa w Tbilisi
Aktywność sportowa wpływa pozytywnie nie tylko na aspekty fizyczne dotyczące wyglądu, czy sprawności - osoby regularnie uprawiające sport są bardziej otwarte i zrelaksowane, bowiem wysiłek fizyczny sprzyja rozładowywaniu napięć psychicznych i stresu oraz likwiduje zły nastrój. Zaspokaja także potrzebę rywalizacji, pozwala na poznawanie nowych ludzi, których łączy wspólna pasja. Co więcej, wypracowanie dobrej kondycji sprzyjać może, w przypadku niepełnosprawnych, budowaniu przeświadczenia, że pomimo określonych ograniczeń, są sprawni w jakimś zakresie, na innym polu. Dzięki uprawianiu sportu osoby te mogą pozbyć się przekonania o własnej ułomności. Odbywa się to na zasadzie pewnego „nadrabiania" braków w danej sferze poprzez wypracowanie sprawności w innej. Nawet jeśli nie będzie to poziom mistrzowski, taki sposób myślenia wpływa na stopniową akceptację i pogodzenie się z niepełnosprawnością.
Sport jest też dla osoby upośledzonej ruchowo terapią leczniczą - uprawianie go sprzyja rehabilitacji i zwiększa jej oddziaływanie, pobudza mięśnie do pracy, sprawia że są silniejsze i lepiej sobie radzą z dysfunkcją natury fizycznej. Osoby poruszające się na wózkach dzięki treningowi mięśni ramion sprawniej mogą poruszać się, i przesiadać na wózek. Zmniejsza się także poczucie lęku i niepewności przed podjęciem jakiejkolwiek innej działalności. Osoba osiągająca zadowalające wyniki w sporcie, wkrótce sięgnąć może po nowe wyzwania, a dzięki temu zacząć się rozwijać. Umożliwienie kontaktu z rówieśnikami i podjęcie rywalizacji z nimi jest dodatkowym atutem uprawiania sportu przez osoby niepełnosprawne. Chodzi przecież nie tylko o poprawę własnej kondycji, ale także o zawieranie nowych znajomości, nawiązanie kontaktu i utrzymywanie go. Pozwala to wyrwać się z monotonii i rozpatrywania całego życia jako pasma nieszczęść i źródła frustracji.